 Günlerden birgün idi, Tanrı dolanıyordu. / Baktı bir ağaç gördü, göğe tırmanıyordu. / Garip bir ağaç idi, dalsız budaksız idi. / Tanrı bunu görünce kendine şöyle dedi: / "Çıplak kalmış bir ağaç, böyle dalsız budaksız, / Zevk vermiyor gözlere, görünüşe göre pek tatsız." / Tanrı yine buyurdu:"Bitsin dokuz dalı da!" / Dallar çıktı hemence, dokuz budağı da. / Kimse bilmez Tanrı'nın düşüncesi ne idi, / Soylar türesin diye şöylece emir verdi: / "Dokuz kişi kılınsın, dokuz dalın kökünden, / Dokuz oymak türesin dokuz kişi özünden." İnsan kahkahalarla güldüğü zaman, kabalığı ile tüm hayvanları geride bırakır. Köleler, gerçek yaşamdaki güçsüzlüklerini unutmak için, bir ideale veya bir kurmaca tanrıya gerek duyarlar. Gür ırmaklar kendileriyle birlikte bir çok çakıl ve çalı çırpıyı da sürükler; güçlü ruhlar da bir çok aptal ve mankafayı. Beni anlamıyorlar: Ben bu kulaklara göre ağız değilim. İnsan kahkahalarla güldüğü zaman, kabalığı ile tüm hayvanları geride bırakır. Köleler, gerçek yaşamdaki güçsüzlüklerini unutmak için, bir ideale veya bir kurmaca tanrıya gerek duyarlar. Gür ırmaklar kendileriyle birlikte bir çok çakıl ve çalı çırpıyı da sürükler; güçlü ruhlar da bir çok aptal ve mankafayı. |
