Yaralı New York ve Türkiye

Yorumlar

gun

Kurucu ve Yayın Direktörü

Kendim hiç bir zaman acıların içinde olmadan paylaşabildiğime inanmamışımdır. Bugün de bir istisna değildi. Uçakta ölen yada yıkılan binalarda ölen insanlar için acı duyduğumu zannnetmiyorum. Belkide bu olay televizyon ve sinema çocuğu olmamızdan kaynaklanıyordur. Küçüklüğümüzden beri gördüğümüz ölüm vahşet ve benzeri şeyler bizi bir anlamda televizyonun içinden gördüğümüz şeylere karşı hissiz hale getirdi. Kendi bilincimize de fazla kızmamak gerek, izlediğimiz her filimde ölenleri görünce acı hissetseydik hangi durumlara düşeceğimizi düşünebiliyormusunuz.

Gerçekten merak ediyorum kaçınız seyrettiklerini izlediği bir holywood filiminden farklı algıladı ? Kaç kişi durumun vahametini kavrıyabildi. Olayın etkisini bir gün bizi de bir şekilde etkileyebilceğini düşündü.

Felsefedeki sevdiğim düşücelerden biri de başkasının başına gelebileceğini kendi başına gelebilir diye düşünmektir. Bu şekilde düşünmeye çalışırsanız işte o zaman kendinizi o binada hissedebilirsiniz. O zaman önemini anlayabilirsiniz. O zaman savaşmamız gereken şeyin herkesin üzerine düşen bir yük olduğunu anlayabilirsiniz. Gerçekten bende bu satırları yazmadan bir iki dakika öncesine kadar böyle düşünmüyor durumu Türkiye'deki depremlerle karşılaştırıyordum. Yanlışı taa burda yapıyordum. Sizce bir deprem ne kadar büyüktür ? 20.000 kişiyi ölürse ve size zarar vermez ise büyük müdür ? Peki bir kişiyi ölürürse ve size zarar vermez ise büyükmüdür ? Ya 1 kişi ölür ve bu ölen siz olursanız büyükmüdür ?